Schoolkamp

                                                                                    

Het zat er al jaren aan te komen: schoolkamp met groep 8…Niet echt een activiteit voor Jason.       Hij wil en durft niet uit logeren. Toen hij 3 was moest hij een paar dagen logeren vanwege een ziekenhuisopname van mij. Een negatieve herinnering. Ook kan hij, volgens eigen zeggen, niet zonder Peter slapen. Ik vond dat hij, als het even zou kunnen, wel mee moest op schoolkamp.

Al jaren ging de school met groep 8 voor 3 dagen naar Ameland. Ze overnachtten in een huis waar de mogelijkheid was om in een apart kamertje te gaan slapen. Jason hierop voorbereidt, vorige zomer samen met hem een nacht in een hotel zonder Peter. Dit om te laten zien dat hij best zonder Peter kan slapen. Jason had heerlijk geslapen, samen dat weekend een knuffeltje voor hem in de dierentuin gekocht, “Wolfje” die hij op kamp mee kan nemen (eventueel in kussensloop) en die hem er aan kan herinneren dat hij echt zonder Peter kan slapen. 

Jason stond niet meer negatief tegenover het schoolreisje! Maar…Ameland ging niet door vanwege een dubbele boeking. Het werd Vlieland, slapen in 20 persoons-tenten met een groep van bijna 70 kinderen…Net een stapje te hoog  voor Jason. Hij weigerde mee te gaan, van Robbert hoefde hij ook niet mee maar gelukkig kreeg ik de steun van Jasons juffen.

Een tent huren op de camping was mogelijk maar dan kon ik Peter niet mee nemen. Gelukkig kon ik een appartement in de buurt van de camping boeken waar ik met Peter naar toe kon. Er waren zelfs twee slaapkamers. Ideaal dus! 

Eind mei, de 3 dagen voor Hemelvaartsdag,  was het kamp. Jason ging met zijn school op de 9 uur boot, wij zijn op de middagboot gestapt. We hebben nog even een slaapzak afgeleverd die één van de kinderen was vergeten. Jason hoorde Peter blaffen, kwam even gedag zeggen maar verdween meteen weer in de tent om te pesten (gelukkig dit keer een kaartspelletje). ’s Avonds werd hij door de directeur afgeleverd bij ons appartement, ’s ochtends hebben we hem weer gebracht. Jason heeft zich prima vermaakt. Wij ook met een heerlijke strandwandeling. Het klopte zo gewoon helemaal. Alles goed in balans. (Ik ook.)

                                                        

’s Avonds lag Peter uitgestrekt op de grond te slapen totdat hij ineens opstond en onrustig werd, en ja hoor daar belde meester Age al op dat ze voor de deur stonden. Peter had het al aangevoeld!        Jason heeft een superleuk kamp gehad! Weer een sprong gemaakt in zijn ontwikkeling en weer een dosis zelfvertrouwen binnen gekregen. Mede mogelijk gemaakt door o.a. de Sint Maarten school, juf Franske, juf Monique, meester Age en de andere juffen en vrijwilligers!

Wij kijken terug op een paar geweldige dagen!

Bakker Posthuma

Jason heeft er moeite mee om iets nieuws te ondernemen, hij lijkt liever lui dan moe en is weinig gemotiveerd iets te ondernemen. Dit is zeker geen luiheid maar meer de gedachten aan wat er allemaal zou kunnen gebeuren wanneer Jason iets zou ondernemen.

We zijn al jaren bezig om hem te motiveren: beloningssystemen, “Star wars planeet punten” verdienen, extra zakgeld, etc. Vaak werken deze beloningen maar kort, als het nieuwe ervan af is wordt de klus ook niet meer gedaan. Zo kon Jason extra zakgeld verdienen door kleine klusjes in het huishouden te doen zoals tafel dekken. Nu is Jason erg gesteld op geld (wordt op school en thuis wel eens gekscherend Dagobert Duck genoemd) maar om hiervoor de tafel te dekken…vergeet het maar!

In de kerst vakantie stonden we ineens in een gamewinkel in Amsterdam, Jason wilde wel heel graag een PSP3. Om er zomaar één te kopen voelde voor mij helemaal niet goed, dus ter plekke afspraken gemaakt: wat heb je ervoor over Jason: Jason probeerde het nog op een makkelijke manier voor elkaar te krijgen:” iedere week met mama en Peter in het bos wandelen”.  Uiteindelijk kwamen we bij de volgende afspraak: 3x per week, op maandag, woensdag en vrijdag de tafel dekken én op zaterdag naar de bakker brood halen. Jason moest hier even goed over nadenken, vooral dat naar de bakker was wel heel eng voor Jason. Na 5 minuten hadden we een deal, na 10 minuten een PSP3.

Het tafel dekken gaat tot op de dag van vandaag, 3 maanden later, zonder problemen. Voor het brood halen hebben we Peter, Jasons hulphond, ingeschakeld. Bij de bakker toestemming gevraagd, was geen probleem, en één keer met Jason en Peter meegelopen. Het gaf de nodige spanningen bij Jason maar de week erop ging Jason met Peter naar de bakker! Wat was Jason blij dat het hem gelukt was! En papa en mama ook!  De week erop ging Jason naar de bakker maar er was een medewerkster die niet zag dat Peter een hulphond is en zei tegen Jason dat er geen honden binnen mochten. Jason zei keurig dat het een hulphond is en hij toestemming had. Ze mochten naar binnen! Voor Jason zijn dit enorme sprongen in zijn ontwikkeling!

Een paar weken later vond Jason dat hij het nu wel eens zonder Peter kon proberen. Ook dat ging goed en nu gaat Jason iedere week naar de bakker. Ook wanneer hij op zaterdag een andere activiteit heeft vergeet hij niet naar de bakker te gaan! We hoeven het niet meer te zeggen, het zit in Jasons systeem! Voor Peter is het jammer. Nu Jason voortaan alleen naar de bakker gaat mist Peter op de zaterdag de lekkere bakkerij luchtjes. Maar ja, dan maar thuis een extra stukje worst voor Peter!